Zaterdag 26 en zondag 27 mei 2012:

Tja, oefenen in lopen, fotograferen ... en natuurlijk oefenen in "hoe is het ook alweer in een hotel". Eh, nee ... ik bedoel gewoon inchecken, slapen en uitchecken. En ontbijten natuurlijk. Op naar Friesland, waar we op zaterdag de Aqua Zoo in Leeuwarden gingen bezoeken en zondag het Lauwersmeer op het programma stond. 

En het was dit weekend warmer dan warm. Ach, in de Mini hadden we daar geen last van, dus goedgezind gingen we op weg. Airco aan, muziekje op, de navigatie van de Mini werd ondersteund door de geherprogrammeerde navigatie van de vader van Diana. Twee dames die de route uitleggen .... en nog reed Wout verkeerd. Arme Wout, nu krijgt hij de schuld. Alleen omdat Diana iets te vroeg zei: "Hier moet je heen, de A32 op". En hij luistert juist zo goed naar haar .... nee hoor. Hoewel ... op één van hun eerste afspraakjes had Wout ook al zoiets in Scheveningen. Diana zei: "hier naar rechts" en Wout reed zo de trambaan op. Waarop Diana angstig "Nee, straks komt de tram, naar links ..." riep en Wout met een prachtige S-bocht de stoep opdraaide om uiteindelijk weer op de weg te belanden. Alsof hij nooit anders deed. Diana dacht: "Hé, iemand die nog enger rijdt dan ik, dat moet wat kunnen worden tussen ons ..." maar toch stapte zij later die avond voor straf in de hondenpoep om zo weer in de auto van Wout te gaan zitten. Nee hoor, wel eerst geprobeerd de poep van de schoen te vegen, maar ja, de lucht bleef hangen. Goed, genoeg beschamende details ...  

Maar goed, we kwamen via een ommetje richting Zwolle dus in Leeuwarden aan. De Aqua Zoo was ook niet zo gevonden, want de dames navigatie wisten niets van de wegwerkzaamheden en Diana hield nu wijselijk haar mond dicht. Ahhh, da's niet eerlijk. Nu klinkt het net alsof de sfeer niet goed was en die was prima. We hadden juist veel lol om de dames die het ook niet meer wisten. Of wisten wij het niet meer?

Bij de Aqua Zoo werd ons verteld dat we vooral de groene bordjes moesten volgen, dan zouden we langs alle dieren komen.  

Zo gezegd, zo gedaan. We begonnen onze tocht dus in het Naturama waar we onder andere deze meneer op de foto konden zetten. 

Hij zat eventjes netjes te poseren, kop naar het licht gedraaid, maar besloot al snel dat hij toch anders op zijn tak moest zitten. En toen koos hij een minder gunstige positie. Of had hij misschien jeuk? Wij wel ... we kregen echt een ongelooflijke jeuk in dat Naturama. Zou dat komen omdat we overal in de open hokken ook een scala aan kevers en torren en ander gespuis zagen rondkruipen. En de aapjes die vrij rondliepen zaten ook al zo lekker te krabben. Jeuk, jeuk, jeuk .... tijd om snel naar buiten te gaan dus.

En ja, we bereiden ons goed voor op Amerika, dus we hebbben de tot dusver warmste dag van het jaar uitgezocht om door een dierentuin te struinen. Zon brandend op onze bol, bij Wout voornamelijk op de nek. Die was weer aardig verbrand.

Dapper liepen we verder, camera's in de hand om toe te slaan als er een dier zichtbaar was. Maar ach, zoveel waren er niet. Ook de dieren vonden het veel te warm. Dus de meeste beestjes verstopten zich in donkere hoekjes, binnenverblijven of onder struikjes. We hebben weinig gezien. Nou ja, weinig is overdreven. Maar of ze waren verstopt of ze lagen voor pampus in het hok. Nu klink ik alweer negatief en dat was het ook weer niet. Wel warm, maar het door Wout getrakteerde Magnum Gold ijsje was erg lekker. De apen waren ook leuk, die liepen nog wel vrolijk buiten rond te huppelen en een roodbuiklemuur deed zelfs een aanval op onze lunchtas. Ondertussen liet hij ook zijn tandjes zien. Dat werd Wout iets te gortig, dus nu kwam er wat beweging in Diana en Wout die snel verder liepen.  

Overigens moet Diana nog wel even oefenen op handmatig scherpstellen tijdens actiemomenten. Hoe we dat gaan doen? Nog even over nadenken, maar we verzinnen wel iets. Koeien in een weiland opjagen ofzo.

Nee, geef ons dan dit schatje maar ... hoewel, hij ziet er ook een beetje eng uit. Of zou dat aan mijn fotografie liggen?

Nou, veel meer is het met Diana's foto's niet geworden. Eens kijken wat Wout nog in petto heeft op zijn kleine Samsung camera.

Oh ja, hier de roodbuiklemuur voordat-ie een aanval deed op onze lunchtas:

En een filmpje van het schattige aapje dat dus helemaal niet eng is:

Een goed groepsgesprek:

En als laatste een prachtig scherp insect (pyamazweefvlieg of blinde bij?) met een raar wormpje ernaast:

Zo, we hadden genoeg van de zon en besloten ons om 15.00 uur naar de hotelkamer in Anjum te begeven. In eerste instantie reden we verkeerd, maar dat kwam omdat Diana de verkeerde Anjum (bestaan er twee dan?) had ingegeven. Toen bedacht het navigatiesysteem dat de kortste weg naar de Singel 5 in Anjum een opgebroken weg was. Konden we nogmaals terug. Maar uiteindelijk gevonden, inclusief het parkeerterreintje iets verderop in de wijk.

De kamer was echter bloedheet, dus snel gordijnen dicht en er weer op uit. Op naar Moddergat. Uit betrouwbare bron (dank Willy) hadden wij vernomen dat je in Moddergat leuk kon fotograferen. En het was er zo lekker. Een flinke harde zomerbries (woei echt hard), maar oh zo lekker. 

En het was er inderdaad leuk fotograferen. Eerst de foto's van Diana met de paaltjes van Willy:

En wat experimenten in zwart/wit (toch wel iets te ver doorgevoerd): 

Terwijl Diana nogal abstract bezig was, heeft Wout wat onderzoek gedaan naar de stevigheid van de dijk:

Nou, met die veiligheid zat het wel goed. Dus konden we verder een klein stukje Lauwersmeer rijden en op zoek gaan naar Zoutkamp, waar het volgens de baas van Diana goed vis eten was. Dat was het zeker, want het was er razenddruk. Zo druk, dat we het er maar niet op gewaagd hebben en een bordje fish and chips in de haven van Lauwersoog hebben gegeten. Waarna we nog honger en dorst hadden om vervolgens naar de Jumbo in Dokkum te rijden om nog wat in te slaan. En de vakkenvullers in de Jumbo ... wat die nou tegen elkaar aan het vertellen waren? Geen idee ... en Diana maar denken dat ze het Fries wel verstond. Wout zei dat-ie wel wist waar ze het over hadden, maar die kon Diana alles op de mouw spelden, want ze kon er echt geen touw aan vastknopen.

Terug naar het hotel en al chips etende in bed tv gekeken. Foei!!!!

De volgende ochtend om 10 uur aan het ontbijt. Boterhammen, Fries suikerbrood voor Diana, gebakken ei voor Wout. Het ging er allemaal best in. Daarna spullen pakken, uitchecken, betalen en nogmaals op naar Moddergat. Want de man van het hotel had nog verteld dat alle vrouwen van het dorp in 1883 in één keer weduwe geworden waren. 17 van de 22 schepen van de friese kustvissersvloot waren vergaan en daar stond ook een monument van. Dat hadden we gisteren wel gezien en er ook iets van gelezen, maar we wilden het nog eens goed zien.

Wout wilde toch nog eens de zeewering checken. Je kon nooit weten of er een zwakke plek in de dijk was tenslotte. En heeft ook een foto van het monument en het dorpje Moddergat gemaakt. Het monument laat de (graf)platen zien met de namen van de bemanning van de 17 schepen. 

Op naar het Lauwersmeer, wat we als natuurpark eigenlijk wel vonden tegenvallen. Waarschijnlijk als we waren gaan wandelen, hadden we de vogels kunnen spotten en mooie natuur gezien. Maar het was ons eigenlijk nog te zonnig en warm. We waren gisteren ook al aardig verbrand (Wout zeker met zijn rode nek). Dat het warm was bewezen deze koeien wel, die af en toe lekker de sloot in doken. Wout heeft ze op de foto gezet. Ook het filmpje van die ene met jeuk op zijn rug is heel grappig ... kijk, daar kun je je horens ook voor gebruiken. En de koe in het laatste filmpje vond dat we inbreuk maakten op de privacy. Zet het geluid maar wat harder ... 

Vervolgens zijn we langs de dijk verder gereden richting Eemshaven om toch maar even op het meest noordoostelijke puntje van het Nederlandse vasteland te hebben gestaan. Zo, dat kan dan ook weer van de checklist af.

Daarna kregen we wel weer trek en zijn we doorgereden naar de McDonalds in Appingedam om ons te verlekkeren aan een menuutje. Tja, er moest toch geoefend worden voor Amerika? Niet zeuren dan ...

Via de dijk langs de Waddenzee zijn we terug gereden richting de A7. Onderweg kwamen we langs de dijk nog een interessant begraafplaatsje tegen, waar we hebben rondgelopen en gefotografeerd/gefilmd. Zie hieronder de foto's van Diana en de filmpjes van Wout, waarbij Diana een prijsvraag uitlooft (waar zit ze dan echt mee ... ?) en een boot wordt binnengeloodst. De laatste foto is ook door Wout genomen.

Hierna zijn we huiswaarts gereden. Onderweg hebben we bij een benzinepomp nog een bal gehakt gekocht en dit op een broodje gedaan. Zo, het avondeten zit er ook weer in! Een gezond weekend: fish and chips, suikerbrood, McDonalds, Lays chips (wel de Light variant) en een bal gehakt. Mmmm ... 

Zaterdag 19 mei 2012:

In het kader van de fotovoorbereidingen heeft Diana een teleconverter aangeschaft. Dat is een tussenring die het brandpuntsafstand van de lens verdubbelt. Dus een lens met een brandpuntsafstand van 300 mm wordt een lens van 600 mm. En dat kunnen we in Yellowstone wel gebruiken als we het wild willen gaan fotograferen op veilige gepaste afstand. Dus er moest op wilde dieren geoefend worden ...

Op naar Ouwehands Dierenpark dus. Hiervoor hadden we nog kaartjes liggen en het weer was mooi. Het was ook het lange weekend van Hemelvaart, dus best druk. En omdat we af en toe tegen de richting inliepen en Wout Diana voorop liet lopen, werd het voor haar al snel een avontuurlijke onderneming in het ontwijken van de kinderwagens. Aahhhh ... de kinderwagenterreur. Ze gooien die buggies en kinderwagens in de strijd en rammen op het verkeer in dat tegen de richting in loopt. En arme Diana maar ontwijken en een baan voor Wout en haarzelf maken. Nou Wout, als je maar niet denkt dat dat straks in Yellowstone tussen de kuddes bizons ook zo gaat .... haha.

Maar goed, we hebben het overleefd. En er is flink geoefend met de teleconverter, die niet altijd op autofocus wil. Dus zo'n beetje alles handmatig instellen. En als je dan ook gewend bent om zonder bril te fotograferen en het dioptrie-wieltje de verkeerde kant opdraait ... ja, dan blijkt er toch veel onscherp te zijn. 

En oh ja ... ons tochtje naar Ouwehand was ook gelijk een beetje SUV-rijden oefenen. Want Diana heeft nu een prachtige witte Mini XL (Countryman). En die zit toch hoog ... en rijdt geweldig.

Ok, hieronder een selectie van de foto's:

En de bijdrage van Wout. Let in het eerste filmpje vooral op de staart van paps kameel: hij aanschouwde vrouw en kind en dacht ... mijn haar zit misschien niet goed, maar het leven is goed zo ... en kwispelde.

De happy family:

Cursus petrogliefen ontcijferen ...

Kijk de aap voor het weglopen nog even een blik in de camera werpen:

Zittend op de evenwichtsbalk:

Pa, kijkend naar de eigenschappen van de foto's kom ik bij onderstaande in vergelijking tot mijn foto als volgt uit ...
We stonden uiteraard op dezelfde plek en bij geen van beide foto's is gesneden. 

Onderstaande foto:
brandpuntsafstand: 44 mm
35 mm brandpuntsafstand: 270 mm

Mijn foto:
brandpuntsafstand: 600 mm
35 mm brandpuntsafstand: 900 mm

En op de film van Wout ziet-ie er zo uit (komt iets dichterbij):

De hongerige ijsberen:

Even wat stof doen opwaaien:

Demonstratie slurftechnieken ... echt eens goed naar de slurf kijken, het is best knap wat ze er mee doen:

En hier nog een demo, waarbij de olifant ook gelijk laat zien dat het gras bij de buren altijd groener is (vooral als je zelf geen gras hebt):

Een ijsberende beer:

Ook pelikanen vlooien elkaar:

Even poseren en dan met een elegante draai in het niets verdwijnen:

En als laatste: vis zoekt nooduitgang ...

Zondag 6 mei en maandag 7 mei 2012:

Diana ging voor haar werk naar Maastricht, waar ze op maandag om 07.30 uur moest zijn. Omdat ze er tegenop zag om zo vroeg op te staan, had ze een hotel geboekt. De Tulip Inn, ongeveer 2 minuten rijden van de werklocatie rijden. Dit hotel was ongeveer gelegen op de landingsbaan van Airport Maastricht. Dus hier kon Wout, die mee was, eens lekker met de camera aan de slag. Vluchtschema van het vliegveld in de hand en klaar staan maar in de hotelkamer. Hoewel, je wist al precies wanneer er iets ging gebeuren, want dan reed de brandweerwagen weer onder voor het raam langs. Zag je die gaan, dan kwam er een vliegtuig aan (of vertrok er een).Hieronder wat filmpjes. Op het eerste filmpje zie je een toestel landen, op het tweede filmpje vertrekt ditzelfde toestel weer.

Zo, da's gedaan. Nu weer even tv kijken, terwijl Diana een boek leest.

Pas de volgende ochtend, Diana was al aan het werk, vertrok er weer een vliegtuigje.