Maandag 2 juli 2012:

Nog helemaal in the winning mood van de pier ... ach, ja, waarom niet. En het leek niet zo warm, wel droog, dus op naar de Reeuwijkse plassen om daar een rondje te wandelen. Nou ja, een rondje is dan al snel zo'n kleine 7 km.

En wat was Diana al moe voordat ze er aan begon. Maar ach, ze had geen beter idee (toch Wout?), dus ze ging het gewoon doen. Haha ...

We vertrokken vanaf de parkeerplaats bij punt A (op bovengenoemd kaartje F). Bij punt B stond Diana al helemaal verdrietig te kijken, omdat het bankje, waar zij vorig jaar nog op had gezeten, er niet meer was. Tja, en dan zit er niets anders op dan doorlopen.

Nou ja, we hebben wel gezeten en gegeten langs het water hoor. En op een bankje. Later kwamen we ze genoeg tegen. Om ons brood op te eten, om even op bij te komen, om je fototoestel op uit te testen (gps) en om de blaar op je voet mee te bekijken. Een blaar? Ja, blijkbaar wordt er op een andere manier gelopen, want de schoenen die nog nooit een blaar hebben veroorzaakt, gaven ineens een blaar. Of zou het komen omdat Diana eindelijk eens een afstand groter dan 4 km liep op deze schoenen? Stttt .... misschien wel.

Goed, ander onderwerp .... de zon. Die was genadeloos aanwezig. En wat hadden Wout en Diana nu niet gedaan. Juist, insmeren of zonnebrandcreme meenemen. En omdat je het rondje in 1,5 uur kunt lopen, maar er met Diana zo'n 3,5 uur over doet .... dan verbrand je. En niet zo'n klein beetje ook. Op de laatste foto is te zien dat Wout bijna net zo rood is als de verpakking van de Midalgan. Diana viel in eerste instantie nog best mee, maar dat kwam de dag erna pas in alle hevigheid opzetten. Zelfs de schoonheidsspecialiste zei op vrijdag (dus 4 dagen later) dat de verbrande plekken nog helemaal gloeiden ... auw, auw, auw dus.

Goed, de foto's. Wederom genomen met de kleine Samsung (Diana).

Zondag 1 juli 2012:

Jeetje, nog geen 2 maanden meer ... en dan vertrekken we via Brussel vanaf Amsterdam alweer naar de USA. Wat gaat de tijd toch snel. En wat willen we nog veel doen voor die tijd. De conditie opbouwen, een beetje een reisschema in ons hoofd hebben, inlezen en inlezen en inlezen ... de afgelopen maanden is er veel te weinig gebeurd. Dus het werd weer eens tijd.

Deze zondag heeft het in grote delen van het land flink geregend, maar wij waren richting Hoek van Holland getrokken en daar bleef het gewoon droog en werd het zelfs zonnig. Eerst weer een broodje Subway om ook dat te oefenen en vervolgens aan de wandel langs de pier.

We hebben er vrij lang over gedaan, maar ook veel gefotografeerd. Af en toe laste Diana natuurlijk subtiel een fotopauze in om haar versleten knie even bij te laten komen. Oh, had ze toch maar die wandelstok meegekomen die ze laatst heeft gekocht. Maar ja, ergens schaamt ze zich er nog voor. Terwijl die rare stok de knie echt wel steun geeft als die vervelend gaat doen.

Tuurlijk, het zijn nog geen wereldafstanden, maar achteraf was de afstand toch groter dan Diana had gedacht. Toch een afstand van zo'n 4 - 4,5 km. 

Ach, volgens Google kun je dit binnen een uurtje lopen. Dat zal best ... haha. 

Het woei trouwens heel hard die dag. Was wel heerlijk om zo even uit te waaien. En toen we de pier opliepen vielen er ook wat spatjes regen, maar dat waren er echt niet meer dan 3. Daarna bleek dat hoe verder we de pier opliepen hoe zonniger het werd. De wind en de opklaringen kwamen duidelijk vanuit het zuidwesten.

Oh ja, en na afloop hebben we ook een ijsje gegeten bij Ina's snackbar. Lekker! Niet zo lekker was dat Wout doelwit werd van een overvliegende meeuw, maar dat was zo weer weg met een zakdoekje. Al zit er nog wel een uitgebeten vlek in zijn jas.

Hierbij de foto's die we met de kleine Samsung-camera's hebben gemaakt aan de pier. Overigens ziet Diana nog best het kwaliteitsverschil tussen in RAW fotograferen en rechtstreeks in JPEG. Maar goed, misschien wat meer oefenen met de kleine camera.

En hier hebben we Wout met een mooie verwaaide coupe:

Maar Wout had intussen ook een fantastisch kapsel vastgelegd:

Of rezen bij Diana de haren ten berge omdat zij de Stena Line ten onder zag gaan.

Wout .... denk om de horizon!!

Deze hieronder was nog wel recht te zetten, maar die hierboven ....

En deze meeuw (geen pigeon dus Diana) is weer mooi gefilmd door Wout, het begint met een soort vliegende moonwalk en eindigt .... tja ...

En de surfer staat er ook goed op. Best knap trouwens, want het valt helemaal niet mee om vanaf een lcd-schermpje te fotograferen of filmen. Dan is gewoon kijken door de zoeker van je spiegelreflexcamera toch een stuk makkelijker. Die surfer doet het trouwens ook goed, mooi hoe-ie de de surfplank weer de andere kant op laat gaan.

En Diana heeft ook haar eerste filmpjes gemaakt op de Samsung ... hoor de wind waait ...

en de overgang van het weer boven land en zee: