Gisteravond was het wat rumoerig in ons motel in Montrose. Er was een groepje luidruchtige mannen en op een gegeven moment werd er op onze deur geklopt en ging de telefoon. Ik was te laat met opnemen, omdat ik de telefoon onder het bed had geschoven (wilde ruimte op het nachtkastje). En opendoen, dat doen we niet. Er leek nog even een soort van kleine woordenwisseling te zijn buiten en toen werd het weer rustiger. Toch heb ik niet lekker  geslapen.

’s Ochtends stonden we rond 08.00 uur op en gingen naar de ontbijtzaal. De herriemakers van gisteravond zaten buiten, het bleken jagers te zijn. Haha, koest houden dus. Het ontbijt boodt cornflakes en een soort bagels ofzo. De laatste waren niet echt te eten.

Oh ja, goed nieuws is … we hebben de motels voor de laatste dagen ook geboekt. Morgen rijden we naar Colorado Springs en daarna naar Georgetown, Colorado (vlakbij Denver). Dat is dus geregeld, we kunnen rustig van onze laatste dagen hier genieten.

Na het ontbijt reden we eerst naar de Walmart om wat eten en drinken in te slaan. Toen we weer buiten kwamen, was het echt heel bewolkt en vielen de eerste drupjes regen al. He? En dat was helemaal niet voorspeld.

We gingen toch naar Black Canyon of the Gunnison in de hoop dat de regen weg zou waaien. Het Nationale Park is op hooguit een kwartiertje rijden van ons motel. Ideaal.

We kwamen er rond half 12 aan en kwamen bij het eerste uitzichtspunt aan. Het was nog steeds bewolkt en koud. Snel vest aan, want zeker in de wind was het echt om te vriezen.

Daarna gingen we naar het Visitor Center, waar we een stukje van de film over dit park hebben gezien en ik toch weer 2 boekjes heb gekocht. Toen we weer buiten kwamen, was het weer al aardig opgeklaard. Bij het Visitor Center kon je wat trappen af naar een uitkijkpunt over de Canyon. Zeker op de terugweg ging het vest al snel weer uit … pfff, trappen klimmen.

Wat is de Black Canyon of the Gunnison nu eigenlijk? De naam zegt het al … het is een zwarte kloof (zwart gesteente) en die kloof is geslepen door de rivier de Gunnison. Op verschillende uitkijkpunten had je zicht op dit riviertje.

Wat de foto’s betreft … jeetje, wat was dat lastig. Zwart/bruin gesteente en een lichte lucht.  Dat vroeg om licht blijven meten en blijven aanpassen. En hoe krijg je dan de diepte (want het was diep!) duidelijk op de foto.

We stonden bij één van de uitkijkpunten nog even met een Amerikaan te praten. Hij kende Holland wel, was in Amsterdam geweest en had 3 jaar gestationeerd gezeten in Duitsland. We hadden het over reizen en economieën. Het was wel een leuk gesprek. Hij moest trouwens erg lachen om het feit dat hij wel in het Anne Frank huis in Amsterdam was geweest en wij (die er nog geen uur vandaan wonen) nog nooit.

Als laatste zijn we nog een weg ingeslagen die naar het riviertje de Gunnison beneden in het dal leidde. Dat was wel leuk … nou ja, leuk … veel haarspeldbochten enzo.

Om ca. 19.45 uur waren we in het motel. Hier hebben we ons blik groente opengetrokken, de rijst in de magnetron klaargemaakt en een vleesgerecht (gehaktballen met chipotle saus, erg lekker). Het smaakte goed.

Wout ligt inmiddels al in bed. We hadden ons niet ingesmeerd vandaag en de zon was aardig aanwezig nadat de regenwolken waren verdwenen. Niet dat het heel warm was, maar je zit op ca. 2500 meter hoogte. Arme Wout, zijn gezicht is echt knalrood … haha.

Het is 10 uur, ik ga zo ook slapen. Morgen een ritje van ongeveer 4,5 uur naar Colorado Springs. Volgens mij komen we aardig wat bos tegen, dus we kunnen ons nog even uitleven op de herfstkleuren.