Vanochtend stonden we weer iets vroeger op. De kachel stond aan, het was lekker. En om 08.15 uur reden we weg van onze cabin. Eerst even tanken, en de benzineprijs viel zowaar mee in het park zelf,  $ 3,90 per gallon.

We hadden het plan opgevat om alle geisers te bezoeken en begonnen bij de meest dichtbij zijnde, de Norris Geyser Basin. Hier kon je omlaag via wat trappen naar wat inderdaad een bassin (omlaag en vlakte) was. En wat een gestoom overal in het vroege ochtendlicht.

De Norris Geyser Basin wordt beschouwd als de heetste geiser bassin in Yellowstone. Het Carnegie Instituut van Washington D.C. heeft in 1929 boringen uitgevoerd om de ondergrondse temperatuur te meten en zijn gestopt toen de temperatuur bij 265 voet (80 meter) onder de grond de 401 Fahrenheit (205 graden Celcius) haalde. De druk van de stoom dreigde de boor te vernielen.

Het landschap van Porcelain Basis (de kortste wandeling in Norris Geyser Basin) is erg kaal. Dit komt omdat het zuurgehalte erg hoog is, waardoor planten, algen en bacteriën het er moeilijk hebben.

Wij hebben dus eerst de korte wandeling gedaan, wat erg mooi was in het ochtendlicht. Ik las ’s avonds in een boek dat het ’s ochtends vroeg iets weg had van een kampement in oorlogstijd en dat klopt. Overal pluimen stoom (lijkt op rook) de lucht in.

Daarna zijn we het andere gedeelte van Norris Geyser Basin gaan rondlopen. Dit wordt de Back Basin genoemd. Je kon er in principe een korte wandeling maken, maar er waren werkzaamheden. Hierdoor was de korte route afgesloten en liepen we dus de lange route. Dit valt nog wel mee hoor, het is maar 1,5 mijl (2,4 kilometer). Maar ja, het landschap ging hier omhoog, omlaag, omhoog, omlaag … goede conditionele oefening dus. En omdat je al op  ergens tussen de 2.000 en 2.500 meter hoogte loopt, is het gelijk een goede hoogtestage zoals Wout het noemt (naar de Nederlandse schaatsers die ook vaak voor een kampioenschap op hoogte gingen trainen).

Omdat  mijn conditie nog niet echt goed is, liep ik aardig te hijgen dus als het weer hoogje op ging. Maar ach, het ging nog altijd beter als die vrijdag op de Kalmthoutse Heide. Van de astma heb ik hier geen last.

Het was al tegen 13.00 uur toen we naar de volgende geiser gingen. Daar ging ons plan om ze allemaal te bezoeken … haha. Dat zou niet lukken. Dus op naar Old Faithful om te lunchen.

Na de lunch reden we door naar Biscuit Basin, een ander geisergebied. Op de een of andere manier waren we geisermoe, dus we hebben alleen de eerste geiser bezocht en de rest van het rondje niet meer gelopen. Klinkt oneerbiedig, want zo’n landschap kom je in Nederland niet meer tegen. Maar ja. De eerste geiser van Biscuit Basin was wel erg mooi met zijn rode kleuren en mooie groen/gele stroom (zie foto’s).

Vervolgens hebben we de Firehole Canyon Drive gereden. Een kort stukje langs de Firehole rivier met uiteindelijk een aardige waterval. Wij waren meer geïnteresseerd in een vogel die Wout ontdekte. Wout heeft er mooie filmpjes van gemaakt en ik later een paar niet helemaal scherpe foto’s. In ons boekje lazen we zojuist dat het om een Osprey moet gaan. Ik weet alleen de Nederlandse naam even niet, maar het zit ergens tussen een havik en arend in.

Daarna reden we naar Artist Paintpots, maar ook hier keerden we halverwege de wandeling terug. Je moest namelijk weer een stuk de hoogte in. Dat zou wel gelukt zijn, maar niet zonder stokkie (de wandelstok van Diana die bij langere wandelingen toch wel erg veel gemak biedt). Dus die doen we later als er tijd voor is.

Hierna besloten we de noordronde eens te rijden. Tussen Mammoth Hot Springs en Tower Junction ligt een stuk weg dat we nog niet gezien hadden. Zo gezegd, zo gedaan. Dat stuk weg was vrij rustig. We hebben bij de Lava Creek nog wat gegeten en gedronken aan een picknick tafeltje. Daarna hebben we de Blacktail Plateau Drive gereden, waar we eerst een bizon aan de kant van de weg zagen en daarna oog in oog met een bizon op de weg kwamen te staan. Ook hier heeft Wout een mooi filmpje van gemaakt en zijn de foto’s van mij net weer niet scherp (waarom wil dat met die bizons toch niet lukken?).

Als laatste nog even de Petrified Tree van Yellowstone bekeken. Wat een verschil met Petrified Tree National Park. Daar lagen de bomen los, hier achter een hek. Maar deze stond nog wel vast in de grond en dat was dan weer aardig.

Toen terug richting Canyon in de hoop nog wat wilde dieren te zien. En dat lukte. Eerst zagen we een aantal elks in een dal langs de weg staan. Het was al redelijk schemerig, dus lastig fotograferen. Op deze plek vroeg een Amerikaanse dame ons of we toevallig richting Canyon gingen. Ja, dat gingen we. Nou, dan was er een aantal bochten verder een beer te ontdekken. Hup in de auto dus. Ze vertelde dat we op de witte ranger truck moesten letten. Die zagen we wel, maar geen beer, dus reden we eerst verder. Omdat we achter ons toch iedere auto nog zagen stoppen, hebben we weer wat bochten verder onze auto op de turnout gezet en zijn terug gaan lopen. En ja, na flink wat klimmen en uitkijken voor passerende auto’s zagen we ‘m … een zwarte beer. Hij liep daar op een heuvel langs de weg. De foto’s zijn mislukt (te donker en geen statief), maar het filmpje van Wout laat zien dat het echt om een beer gaat.  Erg gaaf om gezien te hebben, hoe vaak zie je nu een beer in het wild? Tja, wel op een paar honderd meter afstand, dat wel. Maar toch …

Toen de beer uit zicht was verdwenen en het helemaal donker was, is Wout de auto gaan halen. Ik wachtte op een andere turnout. Het Amerikaanse stel (van de dame die ons vertelde over de beer) reed langs en stopte op de turnout. Ze vonden het niet verantwoord om mij in het donker te laten staan, zeker niet met een beer in de omgeving. Dus ik heb even in hun auto zitten kletsen tot Wout met de auto kwam. Hierna zijn we achter hen aangereden naar Canyon.

Morgen gaan we Grand Prismatic Spring in de Midway Geyser Basin bekijken. Dat is eigenlijk onze enige prioriteit voor morgen. Je kunt deze vanaf de boardwalk bekijken en dan zal-ie ook vast prachtig zijn. Maar als het even lukt, willen we de 152 meter omhoog klimmen en deze Spring vanaf een hoogte bekijken. En dan schijnt-ie adembenemend te zijn.