Gisteravond zijn we bij de Chinees van Bloomfield gaan eten, de Panda Garden. Het restaurant kreeg goede recensies en was ook goed. Ze kenden alleen het gerecht Babi Pangang niet, dat is blijkbaar toch erg Nederlands. Maar er was een goed alternatief, zei de Chinees, toen Wout had uitgelegd dat het om geroosterd varkensvlees ging. Nl. de BBQ-pork als voorgerecht. Dus bestelden wij ons eten. We kregen een gratis kopje soep bij de rijst, dus dat werd een hot and spicy kippensoep. Daarna ieder ons voorgerecht, bbq-pork voor Wout en Beef Teriyaki voor mij. En vervolgens het hoofdgerecht: mongools vlees voor Wout en iets met 2 soorten vlees en garnalen, pinda's en spicy voor mij. Nu zagen wij continu gasten komen en gaan die alleen een hoofdgerecht bestelden. Zij kregen dat niet op en gingen dan weer met een doggy bag weg. Wij begonnen ons af te vragen of het wel de bedoeling was dat we alles opaten. Maar ja, het was lekker ... dus bijna tot de laatste kruimel. We zagen de Chinees lichtelijk verbaasd kijken. Toen we terugliepen (3 blokken, ongeveer 500 m) naar ons motel, moesten we een flinke boer laten (wel meerdere eigenlijk). Dat durfden we niet in het restaurant, al is het natuurlijk wel naar goed Chinees gebruik. Haha, zou het imago van Nederland aardig op de kaart zetten. Overigens durfden we ook niet te hard te boeren op straat uit angst dat de New Mexico police ons zou oppakken.

Vanochtend zijn we vroeg wakker geworden, maar zaten zo vol, dat in ieder geval ik het eerste uur nog niet aan eten wilde denken. Wout had slecht geslapen, de airco had uitgestaan vannacht en hij vond het te warm. Oooh, Wout, had 'm dan koeler gezet, ik lag alleen onder een lakentje te slapen.

Bij het ontbijt zagen we het Duitse stel weer. Hij was alle tassen en koffers van boven naar beneden in de auto aan het sjouwen en liep dus maar heen en weer. Af en toe zag je 'm vloeken. Zij was in geen velden of wegen te bekennen. Zou hij haar in Bisti Badlands hebben achtergelaten en haar niet als vermist hebben opgegeven? Maar nee, daar kwam zij ook. Haar eigen rugzakje dragend en een tasje met 2 appels. De koeken mocht ze blijkbaar niet meer aanraken van 'm.

Inmiddels hebben we ons volgende motel voor de komende 2 nachten geboekt. Dit wordt het Days Inn motel in Montrose. Dit plaatsje ligt op ca. 4 uur rijden van Bloomfield. De route gaat over de San Juan Skyway, één van de mooiste scenic drives van Amerika volgens mijn reisboek van National Geographic. En morgen bezoeken we de Black Canyon of the Gunnison. Dat wordt een fototechnische uitdaging, want het gebergte is pikzwart.

-- wordt vervolgd --

Zo, de rit over de San Juan Skyway zit erop. We zijn ongeveer 2 uur geleden in ons motel aangekomen, dat was rond 18.00 uur.

Nu we er zijn, blijkt overigens dat we maar de helft van deze scenic drive hebben gedaan. Het gaat om een loop (rondje) van 246 mijl (395 km), terwijl onze tocht van Bloomfield naar Montrose slechts 151 mijl was, dus 243 km. We hebben dus de helft gemist en het is zeker een route om een keertje helemaal te doen.

We reden eerst weg uit New Mexico, waar het landschap nog niet zo bijzonder was. Veel houten keten waar mensen in wonen en grijzige heuvels. Wout bleef netjes de maximum snelheid rijden, want je weet het nooit met die politie in deze staat. Maar die zat denk ik in de kerk, want overal waren de kerkdiensten gaande. Wij waren om 11.00 uur gaan rijden.

Eenmaal over de staatsgrens met Colorado trapte Wout het gas weer lekker in en al snel waren wij bij Durango, het stadje waar ons deel van de San Juan Skyway begon. En die was prachtig ... echt waar. Je ging over 3 bergtoppen heen, waarvan de hoogste 11.075 feet (3.375 meter) was en de laagste zo'n 3.325 meter hoog. We hadden dus best wel weer last van de hoogte. We zijn bij alle 3 de toppen uitgestapt en als je dan een klein heuveltje opliep, dan merk je dat je vreselijk kortademig wordt. Niet alleen ik, maar ook Wout en dat wil wat zeggen. En je wordt een soort licht duizelig in je hoofd. We moeten er maar aan wennen, want de Rocky Mountains en Pikes Peak zijn nog 1.000 meter hoger. En daar komen we ook nog deze week.

Mooie van deze route was dat je veel bos erin had zitten met de mooie vergelende espen. We hebben het geprobeerd op foto vast te leggen, maar het was lastig. Of het licht stond niet goed, of de bomen stonden een eind weg de berg op. Nu krijgen we vast onze kans nog wel de komende dagen, want we gaan nog door heel wat bosrijk gebied heen.

Onderweg kwamen we 2 plaatsjes tegen, Silverton en Ouray. Dit zijn echt toeristische oorden. Bijna vreselijk gewoon. Alles is gebouwd (of gelaten) in de stijl zoals het vroeger was. In Silverton hebben we bij Natalie's Restaurant fish and chips gegeten. Dit restaurant zat in de saloon zoals deze in 1883 was. Wij keken naar alle snuisterijen binnen, zoals koperen borden en andere versielselen en dachten "dat komt gewoon uit Europa". Nou ja, dat zal van origine natuurlijk ook wel. Op een andere plek gingen we naar de wc. Behalve dat het dan wel een echte normale doortrek-wc was, hadden ze geprobeerd dit ook in een soort originele stijl te doen. Dus zaten er geen deuren in het toilet, maar hing er een dun gordijntje voor. Tja, als je moet, dan ga je maar. We hebben ook nog geprobeerd een winkeltje door te lopen, maar dit was zo vol kitsch, dat we maar snel het plaatsje weer zijn uitgegaan. Terug naar de natuur.

Het stuk weg tussen Silverton en Ouray wordt in de reisgids als volgt omschreven: "de passagier in de auto zal bijna verrekte nekspieren hebben van het rondkijken, zo mooi is het, terwijl een timide bestuurder alleen maar met witte knokkels het stuur vasthoudt". Ja, dat is bij ons precies andersom natuurlijk. Wout geniet van het bochtenwerk en ik kijk elke keer het ravijn in en zit me op te vreten van de hoogtevrees. Dat wordt nog wat op Pikes Peak.

Oh ja, in Montrose hebben we trouwens nog een Chinees restaurant met de naam Panda Garden ofzoiets gezien (in ieder geval Panda in de naam). Dus wie weet gaan we ons morgen weel helemaal vol eten. Vanavond hebben we het in ieder geval met een kop gedroogde noedels gedaan waar je heet water op gooit. Maar goed, we hadden dan ook al fish and chips op.

Morgen naar de Black Canyon of the Gunnison. Het is ook een nationaal park en ik ben benieuwd. Het is het enige op ons programma, dus we kunnen zowel de noord- als de zuidzijde van de canyon bekijken. Midden in de canyon stroomt dan de rivier de Gunnison.

En nu lekker een avondje tv kijken, het is pas half 9 's avonds (maandag half 5 's ochtends in Nederland).