Vanochtend waren we allebei erg vroeg wakker en zijn dus om 06.00 uur opgestaan. Om half 7 zaten we beneden aan het ontbijt. Ik  dacht dat we de eersten zouden zijn, maar nee ... de generatie boven ons was ruim vertegenwoordigd. Dat is ons so wie so opgevallen in dit motel. Veel van de oudere generatie, dus veel grijze koppies en rollators in de ontbijtzaal.

Tijdens het ontbijt zagen we op tv het weerbericht. Een stralende dag en ... spanning werd opgebouwd ... mogelijk wordt het hitterecord uit 1961 verbroken in Rapid City. Bij 102 graden Fahrenheit was het record verbroken. Ehhh .. hadden we dat gisteren al niet zien langskomen die 102 graden Fahrenheit. Ja, de auto gaf aan van wel, maar die zou er net iets naast kunnen zitten. En bovendien was dat niet in Rapid City.

Na het ontbijt en nog een kopje thee op de kamer vertrokken we richting Keystone. Vanuit hier kon er je een aantal scenic drives rijden. Eerst gingen we nog even tanken en naar de Walmart voor wat water en brood. En jaaaaa .... ik had gisteravond nog een mail naar de Rabobank gestuurd met uitleg van mijn situatie, mijn id-gegevens en het verzoek of ze alsjeblieft mijn creditcard konden deblokkeren. En dat kon. Dus vandaag kon ik gewoon de rekening in de Walmart betalen. Het geld kan weer uitgegeven worden.

Het was overigens nog fris vanochtend, maar zo'n 72 Fahrenheit, dus 22 graden. Het voelde echt koel aan. Zou het hitterecord echt verbroken worden?

In Keystone aangekomen gingen we eerst naar een koffietentje. Wout bestelde hier een dubbele espresso en ik nam een Latte. Ik had nog zo'n slaap, dat ik koffie nodig had om wakker te blijven. De dubbele espresso was met een slok al op, de Latte was heel veel, dus gaf ik daarvan de helft weer aan Wout, die alleen melk proefde. En dat terwijl ik het een sterke Latte vond.

Al snel gingen we vanuit Keystone naar Custer State Park via de Iron Mountain Road. Dit is dus één van de scenic drives.

De omgeving hier is echt heel anders dan we verder tot nu toe hadden gezien (met uitzondering van Badlands natuurlijk). Geen gras, maar veel bomen, heuvels en rotsen. Het eerste gedeelte van de Iron Mountain Road bestaat vooral uit tunnels en pigtail bridges. Die tunnels zijn zo smal dat er echt maar 1 auto tegelijk door kan. Bij sommige tunnels kan er wel een personenauto door, maar bijvoorbeeld geen bus. Zo smal zijn ze. In alle informatie over Custer State Park worden ook de maten van de tunnels doorgegeven. De smalste tunnel is 2,5 meter breed en 3,7 meter hoog. Er is geen andere route, dus mocht je een voertuig groter dan dit hebben, dan kun je deze weg niet volgen.

Bij de eerste tunnel stopten we om foto's te nemen. We zagen iedereen door de tunnel heen lopen en volgden. En vanaf dat punt had je een mooi uitzicht op Mount Rushmore. Er stond een Amerikaanse man naast me die een soort van emotioneel werd bij de aanblik van dit monument. "Oh, it's so magnificent, fantastic, wonderful that I'm here ...". Tja, dat zie ik ons bij uitgehakte beelden van bijvoorbeeld Balkenende, Rutte en Wilders niet doen.

Gaandeweg door het park zagen wij Mount Rushmore vanaf meer punten. Daarbij vonden we het ook wel goed, we zijn verder niet meer bij Mount Rushmore zelf geweest.

Die pigtail bridges zijn dus bruggen in de vorm van de krul van een varkensstaart en bedoeld om op korte afstand een groot hoogteverschil te overbruggen. Je rijdt dus echt in een soort krul. Bij de informatie van Custer State Park vind je informatie over deze bruggen.

Gedurende de dag hebben we diverse wilde dieren gezien, zoals bizons (kleine groep), pronghorns, hele kleine eekhoorns en de bighorn sheep. Je vindt hieronder de foto's van deze dieren. Oh ja, en natuurlijk de burro's niet te vergeten. Dit zijn ezels en nauwelijks wild meer te noemen. Zodra je langs rijdt stappen ze op je auto af. Doe je je raam open, dan steken ze hun kop naar binnen. Omdat wij het bij de Walmart gekochte brood wat taai vonden, hadden we niet alles opgekregen. Wout stapte uit en ging dit aan de burro's voeren. Die vonden het heerlijk. Tja, en als je gegeten hebt, moet er ook een slokje gedronken worden. De ezels waren nog niet zo ver dat ze uit de fles dronken, maar Wout hield vol en kreeg er toch wat slokken bij zijn vriend in.

Na de wildlife loop road (zie dieren hier boven) gingen we naar de Needle's Highway. Hier waren echter wegwerkzaamheden. We hebben dus ruim een uur stil gestaan. Dat was best vervelend. Vooral voor Wout, want ik trok mijn schoenen uit en viel in slaap. Haha, die Latte had dus niet genoeg geholpen.

Uiteindelijk konden we verder en begonnen we aan de Needles Highway. In eerste instantie leek het wat tegen te vallen, maar later werd het landschap toch erg mooi. De Needles Highway bestaat uit bossen met daarboven uit stekend granieten bergen. En als het licht dan later op de dag ook mooier wordt, dan sta je weer heel enthousiast te fotograferen.

Wat overigens wel leuk is, soms stoppen we op een plek die helemaal niet zo interessant is en gaan dan rondlopen met de camera's. Zie je ineens iedereen stoppen, uitstappen, de schouders ophalen en weer wegrijden. Grappig hoe snel je mensen aantrekt door ergens te gaan staan fotograferen. Ja, wij doen het zelf ook ... even extra goed kijken terwijl we langzamer voorbij rijden als er mensen ergens staan.

Uiteindelijk was er weer een hele dag om toen we Custer State Park uitreden. De weg het park uit was echt iets voor Wout ... u-bocht na u-bocht. Tja, Wout is altijd helemaal in zijn element bij het betere bochtenwerk. En ik ... ik vind het altijd zo eng als we langs die randjes rijden en ik de dieptes in kan kijken. Ik kijk al uit naar Pikes Peak aan het einde van de vakantie ....

We waren uiteindelijk tussen 18.00 en 18.30 in ons motel. Echt zin om nog uit eten te gaan hadden we niet meer, dus we hebben nog een broodje uit de koelbox op en een instant noedelsoepje. Vroeg naar bed vanavond om van die slaap af te komen.

Morgen gaan we op weg naar Glendive, Montana. Onderweg willen we proberen Devils Tower aan te doen.

Oh ja, het hitterecord. Nee, dat is niet behaald. Wij hebben het niet warmer zien worden dan 100 Fahrenheit. Dit is overigens nog wel 37,7 graden Celcius. De wind voelde ook echt als een warme fohn