Zaterdag 14 april 2012:

Zo, met de reis in het vooruitzicht is het ook weer tijd om de conditie op te gaan bouwen. Superfit kwamen we vorig jaar uit Amerika terug. En dat gevoel wilden we vasthouden, dus na onze vakantie direct weer naar de sportschool om iedereen versteld te laten staan van onze conditie. Maar wat hebben we dat laten versloffen zeg. Dus de hoogste tijd ...

Daarom na het opstaan (10.00 uur) en ontbijt (10.15 uur) in de auto om zuidwaarts af te rijden. Diana heeft ook het plan opgevat om alle nationale parken in Nederland te bezoeken en op de foto te zetten. Tja, als je zo'n beetje alle Amerikaanse parken af wil, dan moet je op zijn minst toch ook in Nederland de parken eens bekijken. En dus was vandaag de eerste aan de beurt.

De A12 richting het oosten zat dicht, dus konden we zuid- of noordwaarts. En we kozen als eerste voor het grenspark De Zoom - Kalmthoutse Heide. Hier hadden we een mooie route gezien vanuit het Belgische plaatsje Kalmthout, de wandelroute Libel met een mooie afstand van 4,7 km. 

Wout zei direct al: "Ach, gewoon lopen, dat doe je in een uurtje" en Diana dacht alleen maar: "Help, mijn lat ligt bij 1 km ... dit is veel te veel, maar ik ga het proberen."

Iets over 12.00 uur kwamen we in het Belgische Kalmthout aan. Raar eigenlijk, het is dichterbij dan bijvoorbeeld naar Nationaal Park De Veluwe rijden. We reden eerst nog even verkeerd, omdat de Garmin in de Mini opeens vrolijk zei: "Bestemming bereikt" en Wout dacht: "Kan niet, ik sla toch nog even linksaf". Haha ... Maar na een klein blokje om in het plaatsje Kalmthout, kwamen we bij NEC de Vroente aan. NEC staat voor NatuurEducatieCentrum.

Hier even het toilet geinspecteerd. We konden het begin van de route niet vinden (hé, dat klinkt bekend van Amerika vorig jaar), dus die zijn we ook nog maar even binnen gaan vragen. "Ach", zei de vriendelijke dame die de kaart openvouwde, "de Libel route is de groene route. U vindt deze aan de overkant van de baan. Er is een zebrapad." 

Dus we staken de weg over en stonden direct in het bos om deze route te wandelen:

De wandeling van 4,7 km dus. Ach, Diana had al gezien dat we halverwege zouden kunnen smokkelen door de rode route dwars door het midden terug te nemen. En het viel haar niet mee, dus toen we zo'n beetje iets na de helft de rode routepaaltjes zagen, keek ze Wout wanhopig aan. Waarop Wout vroeg: "Weet je zeker dat deze dan direct terug gaat?" En nee, dat wist ze niet zeker. Dus hebben we de route toch maar helemaal uitgelopen. Af en toe wat uitrustend op een rustiek bankje of door zich gewoon in de berm te laten ploffen om nooit meer zelf overeind te komen. Gelukkig ging Wout haar halverwege aanmoedigen: "je kan het, je kan het". Maar nog belangrijker, hij nam haar fototas over. Tja, je kunt een kleinere tas kopen, maar als je die net zo vol propt als de oude rugzak, dan blijft-ie even zwaar. En dat is best een gewicht met 4 lenzen. De camera met 1 lens had ze om d'r nek.

Het gebied is mooi. Vennen, heide en bos. Dit moet als de heide gaat bloeien helemaal fantastisch zijn, als alles paars is. Maar ook nu in de lente op een best bewolkte dag was het al zeker de moeite waard. 

De wandeling ging niet snel en ongeveer 3 uur later hadden we de volledige route van 4,7 km volbracht. Nou Diana, dat is een gemiddelde snelheid van 1,5 km per uur. Dat kan beter ... 

Maar ach, Diana vond de snelheid helemaal niet belangrijk. Nadat zij nog even 2 boeken (Suske en Wiske over de heikneuters en een informatief fotoboek over de Kalmthoutse heide) in NEC De Vroente had gekocht, mompelde zij op de weg terug naar huis in de auto alleen maar triomfantelijk: "Ik heb het gehaald, ik heb het gehaald!!". Om later weer volop "poi die poi" mee te zingen met de radio.

Een aantal foto's van onze toch vind je hieronder, deze zijn gemaakt door Wout. De foto's van Diana staan op haar Jalbum link: http://jalbum.net/nl/browse/user/album/1157041/.

De foto's:

De route

Boompje uitgraven voor Wouts moeder (nee hoor, niet gedaan).

Het begin van de route

Onze fotograaf.

Wat dichterbij ... mmm, gisteren naar de kapper geweest, maar of het nou zit ...

Rustiek bankje

Mooie boom

Nog een mooie boom

Nog een rustiek bankje

Uitzicht vanaf het bankje

Hierna zouden we even geen bankjes meer zien

Drassig gebied

Helaas geen kikker te zien

Gelukkig wel droge voeten

Sierlijke bomen

Inderdaad geen bankjes meer ...

"Wat, geen bankjes meer?? Nemen we dan het rode pad tussendoor ... alsjeblieft ...?"

Leuk optrekje.

Het bleef op een paar drupjes na gelukkig ook droog.

"Kom nou, het rode pad is even verderop ..."

"Daar in de verte ligt het ergens ..."