Algemeen

Het nationaal park Badlands ligt in het zuidwesten van South Dakota in de Verenigde Staten. 

Het gebied was eerst tot nationaal monument verklaard in 1939. Pas op 10 november 1978 werd het een nationaal park.

Het park heeft een oppervlakte van 244.300 acres, dit is 982 km2. Het gebied bevat ravijnen, kloven en hoodoos. Dit wordt allemaal afgewisseld met grote stukken prairie.

De naam betekent letterlijk slecht land. De Lakota Indianen noemden het gebied al "Mako Sica" en de vroege Franse pioniers noemden het "les mauvaises terres à traverser". 

De Badlands Wall is de voornaamste blikvanger. Dit is een smalle, grillig gevormde rotsketen met een lengte van ongeveer 100 kilometer. Deze rotsketen loopt parallel aan de White River. De rotsen zijn opgebouwd uit verschillende gekleurde, horizontale lagen; de onderste lagen zijn ongeveer 70 miljoen jaar oud, de bovenste lagen ongeveer 30 miljoen jaar. De bizarre vormen van de rotsen zijn voornamelijk veroorzaakt door watererosie. Dit proces duurt nog steeds voort; geologen verwachten dat de Badlands over zo’n 500.000 jaar volledig zullen zijn weggesleten.

Aan weerszijden van The Wall vind je een uitgestrekt, glooiend prairielandschap, waar meer dan 50 verschillende grassoorten voorkomen. Deze begroeiïng is typerend voor gebieden die te droog zijn voor bomen, maar te nat voor woestijnen. Een mixed-grass prairie bevat zowel lange als korte grassoorten, en een rijke variatie aan andere planten. Het is een ideaal gebied voor prairiehonden, gaffelantilopen, bizons, coyotes en dikhoornschapen.

Waar het park ook heel bekend om is zijn de paleontologische vondsten uit het eoceen (55,8 tot 33,9 miljoen jaar geleden) en het oligoceen (33,9 tot 23,03 miljoen jaar geleden). In de Badlands zijn dan ook fossielen gevonden van paarden, schapen, neushoorns en varkens. De mensen hebben vanaf 11.000 jaar geleden hun sporen nagelaten in het landschap.

Ontstaan

De Badlands zijn ontstaan door erosie van water en wind van lagen sediment. In principe is het een droog gebied met weinig frequente neerslag. Wanneer het regent, is de neerslag heftig. Er is weinig begroeiing en zachte rots. Hierdoor zijn de hellingen steil, met losse, droge aarde, gladde klei en diep zand.

Gedurende het late eoceen en tijdens het oligoceen was het gebied veel vruchtbaarder, vochtiger en warmer dan nu. Veel dieren, vooral de zoogdieren, die op de vlakten woonden, kwamen om bij overstromingen en raakten begraven onder het riviersediment. 

Toen 5 miljoen jaar geleden de erosie begon, kwamen ook fossielen van zoogdieren weer aan de oppervlakte.

Paleontologie

Kennis over paleontologische vondsten bestond al bij de Lakota-indianen. Ze hadden grote, versteende botten, versteende schelpen en schildpadschilden gevonden. Ze gingen ervan uit dat hun land ooit onder water gestaan had en dat de dieren waartoe de botten behoorden, niet meer leefden.

Pelsjagers namen wel eens botten mee van hun jacht. Zo kwam er een bot terecht bij een arts in St Louis genaamd Dr. Hiram. A. Prout. Hij publiceerde hierover in 1846 een artikel in het American Journal of Science, waarna fossielen zoeken in de Badlands erg populair werd.

Menselijke bewoners

Vanaf 11.000 jaar geleden zijn de Badlands bewoond geweest door verschillende indianenstammen. De eerste stammen woonden in beschutte valleien waar het hele jaar voldoende water en wild beschikbaar was. Tegenwoordig worden door de erosie de resten van hun kampvuren, pijlen en andere gereedschappen gevonden.

Later kwamen de Lakota en het Arikaravolk, waarvan de nakomelingen in het huidige North Dakota leven, nadat de Sioux ze hadden verdreven uit South Dakota.

Tegen het eind van de 19e eeuw kregen Amerikanen van de regering onder de Homestead Act stukken land om een boerderij op te bouwen. Dit had tot gevolg dat de indianen alleen in speciaal aangewezen reservaten mochten leven. In de winter van 1890 voorspelde de Indiaanse profeet Wovoka dat de blanken zouden verdwijnen en ze hun land terug zouden krijgen als ze de Ghost Dance zouden uitvoeren. Ze droegen daarbij kleding waar kogels niet doorheen zouden kunnen gaan. Dit leidde uiteindelijk tot het Bloedbad van Wounded Knee, waarbij 150 indianen omkwamen.

Die Ghost Dance werd uitgevoerd op de Stronghold Table in Badlands. Dit was een week voordat meer dan 150 indianen werden gedood bij Wounded Knee.

Het uitzicht vanaf de Stronghold Table over de Badlands.

Hieronder een afbeelding van de omsingeling van het indianenkamp.