Vannacht was ik al erg vroeg wakker, zo rond 03.00 uur. Ik heb eerst de mail uitgelezen (ja, ook de zakelijke) en wat spelletjes gespeeld op de telefoon. Tegen half 5 viel ik weer in slaap. Wout heeft al die tijd lekker doorgeslapen en jawel, ook hij, snurkte hier en daar.

Iets na 6 uur waren we allebei weer wakker en zijn we ook maar langzaam uit bed gegaan. Na de medicijnen, een kopje thee, douchen en aankleden zijn we gaan ontbijten. En ik, die nooit zo dol ben op ontbijten heb nu 4 geroosterde bruine boterhammen met boter en suiker op. En een bekertje melk erbij. Wout, consequent als altijd, heeft 2 schaaltjes cornflakes op, met 2 wafels en een beker sinaasappelsap. Het is een kleine ontbijtruimte, met maar 3 tafeltjes. Gelukkig stond er nog een soort bar-idee tegen de muur aan en daar konden we zitten.

Na het ontbijt gingen we op pad, het was toen zo rond half 9. Het weerbericht voor vandaag was "warm weer" en die voor morgen is "nog warmer". Maar omdat er hier en daar een wolkje was voorspeld, leek het ons fototechnisch beter om vandaag naar Badlands National Park te gaan. Custer heeft veel meer bomen enzo, dus dan fotografeer je so wie so minder lucht en is het ook niet zo erg als-ie alleen maar blauw is. Dus op naar Badlands.

Maar ja, hoezo warm en hier en daar een wolkje. Toen we nog op de parkeerplaats hier voor de Super 8 stonden begon het al wat te regenen. En die donkere wolk bleef ons een hele tijd achtervolgen. Maar gelukkig klaarde het richting Badlands ook weer op.

Onderweg kwamen we een rest area annex visitor center tegen, dus daar zijn we even gaan vragen hoe in Badlands te komen, of het een dag-programma zou worden en zo nee, wat nog meer leuk is om te zien. De dame achter de balie, erg vriendelijk, verwees ons eerst naar het plaatsje Wall, waar zich ook een leuk shopping center bevond. En vanuit Wall konden we zo naar Badlands rijden. De scenic drive door Badlands zou hooguit een uurtje duren zei ze. Toen ik aangaf dat we overal stopten voor de foto's gaf ze aan dat het dan wel een halve dag kon zijn. En mochten we nog iets anders willen, dan was er in Wall een mooi museum.

Al snel waren we in Wall. Een beetje toeristisch plaatsje. Maar ik heb me toch laten verleiden tot de aankoop van wat sieraden. Dat was ook gelijk de laatste betaling die ik in Amerika gedaan heb, want na een bezoek aan postkantoor (nee, debitcard doet het echt niet) en de ATM van de bank (oh oh, 3x verkeerde pincode ingetoetst) is mijn creditcard geblokkeerd. Gelukkig kon ik binnen bij de bank nog wel contant geld opnemen (gelijk maar 300 dollar) en dat is dus alles wat ik deze vakantie kan uitgeven ... haha. Lekker goedkoop jaartje dus.

Tja, nu doet wel geen enkele pas het meer, dus ik hoop dat ik met de chip en de random reader nog wel geld aan Wout kan overmaken, die dan verder alle betalingen voor zijn rekening gaat nemen. En proberen de bank in Nederland te bellen om de blokkering van mijn credit card af te halen. Zou dat lukken, nou ja, we zien wel hoe het loopt.

Het was al zeker half 11 geweest toen we onze reis richting Badlands vervolgden. Onderweg zijn we nog wel bij een trading post geweest, waar we een hotdog hebben gegeten. Nu hadden ze hier de keuze uit 2 soorten vlees op je hotdog: beef of bison. En nee, we konden het niet aan om de bizon te eten.

Inmiddels waren we al in de grasslands gearriveerd. Tenminste dat vertelde een groot bord langs de weg ons. We hebben alleen nog helemaal niets anders dan gras gezien. Toch heeft het wel wat hoor, al dat gras, gras en nog eens gras. Met heuveltjes erin, het is niet zoals de polders in het Groene Hart.

Na de trading post kwamen we bij Prairie Homestead. Hier kun je het originele huis zien zoals dat gebouwd is door de mensen die vanuit het oosten naar het westen trokken. Volgens de Homestead Act kregen zij land toegewezen en mochten daarop een huis bouwen dat aan voorschriften van afmetingen en materialen voldeed. Op zich best interessant om even te kijken, maar we moesten er voor betalen. En toen vonden we het toch maar een gewoon hutje. En buiten op de parkeerplaats waren prairiedogs, die waren veel leuker dan mensen in klederdracht (pioneer clothing) voor het huisje. Dus we hebben de beestjes gefotografeerd en zijn daarna doorgereden naar Badlands. Hier kwamen we om 12.00 uur aan.

Bij Badlands bleek onze Annual Pass die we vorig jaar voor de nationale parken gekocht hadden nog geldig te zijn. Mooi, dat scheelt weer 80 dollar.

In Badlands hebben we de North Unit gereden. De South Unit was te ver weg en ook alleen via dirt roads bereikbaar. De North Unit is een beetje vergelijkbaar met Petrified Forest qua opzet en structuur van het landschap. Alleen dan zonder de versteende bomen. We reden dus van uitzichtspunt naar uitzichtspunt. En het was best mooi. Het licht was lastig, dus fotograferen viel niet mee. Maar hoe later het werd, des te mooier het licht ook werd.

Naast bij elk uitzichtspunt stoppen hebben we ook nog een trail gelopen, de Cliff Shelf Nature Trail. Hij was niet heel lang, maar 800 meter, maar had wel heel veel trappen. En daar ben ik niet zo dol op. Wout wel, die holde al vooruit om te kijken hoeveel trappen precies en of ik het dan wel zou halen. En ja, tuurlijk haalde ik het. Het was ook maar 800 meter. Het was wel inmiddels 102 graden Fahrenheit geworden (39 graden Celcius), dus de spieren waren al genoeg opgewarmd om trap te gaan lopen.

De rest van de middag, terwijl we van uitzichtspunt naar uitzichtspunt reden, bleef het ook 102 graden Fahrenheit. Toch voelde het niet extreem warm, door de droge lucht. Echt, ik heb al voorgesteld aan Wout om hier maar te gaan wonen. Geen last van mijn longen, geen gehoest. Een week voor de vakantie liep ik hijgend en piepend door de Kalmthoutse Heide en nu geen centje last van de longen. Wil niet zeggen dat ik niet hijgde, maar wat wil je met al die trappen. Maar goed, Wout vond het een prima idee om hier te gaan wonen, maar vroeg zich wel af hoe het in de winter zou zijn met al die sneeuw.

We hebben wel een record aan water gedronken. Jeetje wat een dorst hadden we.

In het visitor center hebben we nog een film gekeken over de Badlands. Het lijkt een stenen doodse boel, maar ondertussen is er erg veel dierenleven tussen die steenmassa. En we hebben ook zelf wel wat wild gezien.

Als eerste kwamen we een soort herten tegen. Ik helemaal enthousiast van "wild, echt wild", bleek er eentje bij nadere inspectie van de foto gewoon een soort halsband om te hebben. Maar goed, dat kan ook zo'n track and tracing band zijn om te zien wat het wild allemaal doet in het park.

Verder kwamen we op een bepaald punt (Burn Basin Overlook) zo'n prairiedog town tegen. We zagen ze in eerste instantie niet, maar hoorden een geblaf achter ons. Ze blaffen echt. Wij gaan kijken en foto's nemen en ineens viel ons oog op de oorzaak van het waarschuwende geblaf. Een coyote, tenminste we denken dat het een coyote was. De experts mogen het zeggen als ze de foto zien. 't Beessie was wel erg mager.

Als laatste zagen we in de verte nog een bizon staan en nog meer herten lopen. Maar deze waren zo ver weg, dat het lastig was om goede foto's te nemen.

Rond 18.30 uur verlieten we het park. Het was zeker nog een uurtje terug rijden naar Rapid City. En dat klopte, we waren hier ergens tussen 19.30 en 19.45 uur.

Omdat Wout had beloofd dat ik vanavond gezond mocht eten, zijn we naar Denny's aan de overkant gegaan. Toen we net zaten begonnen ze al met stofzuigen. Moesten we weg? Ach nee, het voelde wel als thuis, onze buurvrouw stofzuigt ook op de raarste momenten. We zijn gewoon blijven zitten dus en kregen al redelijk snel ons eten. Voor Wout fish and chips met cole slaw als side dish. Wout wilde geen tartar saus, maar knoflooksaus bij de vis. Daar hadden ze nog niet van gehoord, maar al snel kwam er een creatieve oplossing. Een schaaltje mayonaise en een schaaltje kruidenboter met knoflook. Kon hij mooi zijn eigen garlic sause mengen. En dat lukte goed. Diana ging op de gezonde toer en nam een gegrilde tilapia op een bedje van pilav rijst met broccoli en sperziebonen. En dat smaakte erg goed. En een stukje brood erbij, dat we gelijk rijkelijk besmeerden met de rest van de kruidenboter.

Rond 21.00 uur waren we terug op de kamer, waar ik gelijk maar aan het verslag ben begonnen. Straks heerlijk slapen .... veel buitenlucht gehad, dus dat moet lukken.